Ne kadar acıdır o birdaha küçük olamıyacağımın ve birdaha 12-14-15 yaslarımdaki gibi pervasızca davranamıyacağımın yada kötü bişey yaptığımda "ahah cocuktur yapar" denmiyeceğinin yaşını çoktan geçmek kalbimi sızlatmıyo değil.
Düşünsenize kim bilirdiki,2 yaşında baktığın,sevdiğin insanı gözlerinden bile sakınıcağını yada kim bilirdiki,4 yaşında koşamazken büyüdüğünde en hızlı adımlarını ona karşı atıcağını yada ondan kaçmak için hızla kullanıcağını,10 yaşına geldiğinde okulda sevidiğin insan sana bakmadı diye köşede ağlıcağını yada annenin sana işaret parmağını göstererek büyümen gerektiğini sölediğinde yada 14 yaşına gelip ilk gençkızlığa adım atıp regl oldugun da eline gelen kan,ilk ilişkinden daha acısız oldugunu nereden bilebilirdim,bilebilirdin,bilebilirdik !!!,sen istemsen bile o gözlerin o ellerin iğrenç bedenlerin üzerinden hiç çekilmiyiceğini yada küçükken garip garip anlatılan o hikayelerin "gece uyumassan camdan uzun saçlı kız gelir seni alır" psikolojimizi bu kadar bozabiliceğini olduğun aileden bu kadar sıkılabilceğini onlara hiç ihtiyac duymadıgını ama küçükken seni yanlız bırakıp uzun seyahatlere cıktıklarında kendi kendine eglenmen gerektiğini yada sen oradayken orada yokmussun gibi deliler gibi kavga ettiklerinde bu kadar üzülebiliceğini ve onlar sana hayatın her çeşidini yaşatırken sen onların istediği çocuk olmak için çabalarken bunun için hiç takdir edilmediğini ve en ufak hatanda cezalandırıldığını,bunları nası görmezden gelebilirdikki.
*İlk kaçamak öpücük,suçluluk duygusu
*İlk kaçamak içki,suçluluk duygusu
*İlk kaçamak sigara,suçluluk duygusu
*İlk kaçamak sevişme,suçluluk duygusu
*İlk kaçamak cinsel beraberlik,suçluluk duygusu
*İlk kaçamak ot,suçluluk duygusu
*İlk kaçamak kız sevgilin,suçluluk duygusnunda beteri...
Bunlar belkide hayatımızın bir kısmını özetler ama hangi birimiz itiraf edebilirki her geçen gun bunlardan birini yaşadıgımızda eve gelip o anneden gözleri kaçırma babadan gizleme sakızlar çiğneme o yurekteki pişmanlık duygusunu hisetmediğimizi,ve sen bunları yaşarken onlar gene olanlardan habersiz her seferinde anlamsız kişilik hikayeleri yok "sunun kızı böle yapmıs,yok onun kızı şurayı kazanmış",iyide butun bunlar neden anlam veremiorum neden hepimiz bir sistemin ve düzenin kurbanı olmak zorundayız benim hayatımın tek amacı bi şekilde efsane olabilmek öle yada böle,bu hayata bişey bırakmadan ölmek canımı yakar her ne kadar ölmekten bu ara çok tırssamda ve sadece adını ve yuzunu görmediğim bi kadın için acılar çeksemde sadece annem oldugunu bildiğim.Evet sonunda 20 oldum ama 20'mi yolun yarısı içimde yaşayan 20 sene daha yaşlı ruhummu bilemiorum farkındalığımı kesmeliyim farkındalığımın verdiği rahatsızlığı silip atmalıyım,artık sevgilimi sevebildiğimi göstermeliğim canını yakmamalığım ne çok şey yapmalıyım tanrım biraz beynimde yer açta kendimi birtek aynada değil senin gözundende görebiliyim,oluduğun yer gökyuzunden..
"Büyüme yaşım büyüme,hadi bana bir masal anlat baba,amca,dayı,teyze,yenge"..
LOVE CK..
...
YanıtlaSilDaha cok basidasin, basindayiz yolun. Daha ne 20ler 40lar 60lar gorucez. Cok erken daha, baslamadi hcbisey
YanıtlaSil