Try Unpersonal Jesus

Bu yazıyı aslında 3 gündür falan yazmak istiyordum fakat nedense bir türlü doğru kelimeleri seçemedim başlamak için ama en iyi başlama noktasını bu gece saat 1.41 AM'i gösterdiğinde seçtim..

Aslında düşünüyordum uzun zamandır neyi nası yapsam,taşı gediğine nası koysam diye ama düşünmekle geçmio tabi saçma sapan o insanı boğan karamsarlık hissi,keşke duygularımı dondurdugum gibi kendimi ve bulundugum geçirdiğim zamanıda dondurda bilsem okdr istiorum ki bazen ve şaşıyorum aniden bedenimin bu kadar uzun süre hayatta kalabilme kapasitesine ne güçtür Tanrım ! sanırım bir Personal Jesus'ım.

Aradığımı bulamama hissi bayadır yoğun içimde yada o kırık parçaların içimi yırtarak heryerimi parçalayacağını bilerek yutmak hazmetmeye çalışmak acılı bir sonuç doğurmuyo değil fiziksel ve manevi olarak,güzel olmaktan cok sıkıldım biraz çirkin olsam onlarıda anlasam diorum bazen çok şey yaşadığımı dusunuorum her gün ama her yeni gün başka bişeyleri daha yaşamadığımı farkediorum,buralar güvenli sular dediler gittim,yüzdüm geldim bi bacağımı köpek balığına kaptırdım dedim nası güvenli sular kardeşim biz sana orası demedik burası dedik dediler orda gittim,yüzdüm geldim,öteki bacağımı kaptırdım dedim son cırpınıslarımda kardeşim sen beni salak mı zannetin, yo hayır dediler,masumca yüzüme bakarak,ve anladımki onlar oraya güvenli su der sınır çekerler sen gider yüzersin ama düşünmessin içindeki köpekbalığına sınırmı dayanır görünende bir sınır vardır ama görünmeyende asla bir sınır yoktur, evet sayelerinde ölmeden bunu anlayabildim mutluyum aslında gözlerim kapalı değil aslında Wonder Woman'ım ben duvarların arkasını artık görebiliyorum,senide görebiliyorum beni masumca aldatırken o duvarın arkasında sessizce ve korkca onu öperken üzülüyorum ama bende gidip bir başkasını tutkuyla delilerce öpüyorum ama sen ne yazıkki o duvarın arkasını değil o duvardan geçemiosun bile.Kendin istedin ördün güzelse al sana duvar gelde ısıt beni şimdi yaslandıgımda duvara soğuk belime işlerken.

You seem to be unusual..

Öğrendimki gece yarısı tatlınızı yerken amansızca soru işaretleriyle gelen annenizin ne kadar yıpratıcı ve hırpalayacı şeyler sorabilceğini ve öğrendimki insanların ön yargıları yuzunden kişilikleri belkide altın kadar değerli insanları sadece dünyanın yuvarlak olduğunu sölediği için asıyolarsa bu gece bildiğim herşeyi tersine çevirdim, ve istemsizce anladımki itilip kakılmak bir okadar kolay.Üzülmedim değil gördüklerim karşısında ve acımadı değil içim iyi niyetimin gözlerimin önünde suistimal edilişine,hani hamurdan bir adam yaparsınız belki çok seversiniz ve ona ellerinizle ve parmak uclarınızla anlam katmak için yoğurursunuz ve en son aşamaya geldiğinde gözlerinizi kapatıp derin bir nefes alıp "hadi ne olur canlan" dersiniz içinizden işte bunu her insan için istemek sanırım gerçekten aptallık bazen sadece kendimi sevmekle hata yapmadıgımı dusunuorum ama bazen istemsizce kırdığımı bilmek canımı yakamıo,uykularımı kacırmıo değil,ve hani bazen bir insan hiç umurunuzda olmaz dusunmessiniz bile ama sizin yaşadığınız yere gelip sizi aramadığını bilmek içinizde bi yerleri cız ettirir ve annenizin gece yarısı gelip tatlınızı yerken o can alıcı ve en derin soruyu sormasına sebeb olur "neden seni görmek istemiyor neden artık konusmuyosunuz senin anormal olduğundan mı vb.."Anormal kelimesi gerçekten can alıcı bi nokta yani ben anormal değilim ben belkide en anormallerden daha düzgünüm ama bu neden sadece ve sadece eşcinsel oldugum için benim kişiliğim kendime olan saygım herşeyim hiçe sayılıyorsa daha nedemeliyim gerçekten hiç bilmiyorum insanlar neden anlamak istemiyolar 2 kadnında yanyana mutlu olabiliceklerini şaşıyorum umarım bir gün herkez yaptığına ve karşısındaki insana hissetirdiklerine olabildiğince pişman olurlar..

Love CK...