Try Unpersonal Jesus

Bu yazıyı aslında 3 gündür falan yazmak istiyordum fakat nedense bir türlü doğru kelimeleri seçemedim başlamak için ama en iyi başlama noktasını bu gece saat 1.41 AM'i gösterdiğinde seçtim..

Aslında düşünüyordum uzun zamandır neyi nası yapsam,taşı gediğine nası koysam diye ama düşünmekle geçmio tabi saçma sapan o insanı boğan karamsarlık hissi,keşke duygularımı dondurdugum gibi kendimi ve bulundugum geçirdiğim zamanıda dondurda bilsem okdr istiorum ki bazen ve şaşıyorum aniden bedenimin bu kadar uzun süre hayatta kalabilme kapasitesine ne güçtür Tanrım ! sanırım bir Personal Jesus'ım.

Aradığımı bulamama hissi bayadır yoğun içimde yada o kırık parçaların içimi yırtarak heryerimi parçalayacağını bilerek yutmak hazmetmeye çalışmak acılı bir sonuç doğurmuyo değil fiziksel ve manevi olarak,güzel olmaktan cok sıkıldım biraz çirkin olsam onlarıda anlasam diorum bazen çok şey yaşadığımı dusunuorum her gün ama her yeni gün başka bişeyleri daha yaşamadığımı farkediorum,buralar güvenli sular dediler gittim,yüzdüm geldim bi bacağımı köpek balığına kaptırdım dedim nası güvenli sular kardeşim biz sana orası demedik burası dedik dediler orda gittim,yüzdüm geldim,öteki bacağımı kaptırdım dedim son cırpınıslarımda kardeşim sen beni salak mı zannetin, yo hayır dediler,masumca yüzüme bakarak,ve anladımki onlar oraya güvenli su der sınır çekerler sen gider yüzersin ama düşünmessin içindeki köpekbalığına sınırmı dayanır görünende bir sınır vardır ama görünmeyende asla bir sınır yoktur, evet sayelerinde ölmeden bunu anlayabildim mutluyum aslında gözlerim kapalı değil aslında Wonder Woman'ım ben duvarların arkasını artık görebiliyorum,senide görebiliyorum beni masumca aldatırken o duvarın arkasında sessizce ve korkca onu öperken üzülüyorum ama bende gidip bir başkasını tutkuyla delilerce öpüyorum ama sen ne yazıkki o duvarın arkasını değil o duvardan geçemiosun bile.Kendin istedin ördün güzelse al sana duvar gelde ısıt beni şimdi yaslandıgımda duvara soğuk belime işlerken.