Gözümü açtığımda yerde yatıyordum,tam olarak bana ne olduğunu anlamamıştım ama farkettiğim kadarıyla ufak çaplı bir düşüş,kafadan vuruluş,bir kalp krizi kısacası kriz yaşamıstım.

Geceleri çok çekilmez oluyo bu sıralar daha önce tadmadığım hissetmediğim duygular yutkundukça boğazımda takılıp garip tadlar bırakır oldular aslında ben istemedim böle olmasını yada bu duruma kendi kendimi itmedim herşey birden gelişti bütün korkularım,arkama attığım gözyaşlarım kapımı çalar oldu hergün tek tek ama yüreğimde dayanamaz oldu.Nede olsa yürek bu kürek değil ya.

İstiyorumki denizin dalgalarında sürüklenip karaya vuruyim hayatımı palmiye ağaçlarının altında geceleri biraz ateş yakarak yıldızların en yakınımda olduğu anı yaşıyım hava temiz,ruhum temiz aksın gitsin.

Aşk,sölerken bile içimi yakıyor tam bulmuşken kaybediyorum sanki gün geçtikçe,yüreğim ona elveda derken ellerim ellerinden kopamıyor zaten okadar yumuşaklarki gece uyurken kafama koyduğu başı uykunun verdiği şişkinlikle kenara kayan dudakları beni saran kolları onu bukadar güzel kılan tek şey aşkmı tanrım bir başını öne eğişi silmeye yetiyo bütün kederlerimi yada gözlerini utanarak benden kaçırışı işte yüreğimde böle taht kuran 3 kelimenin çok uzak değil yakında bunları hissedemicek kadar uzaklara gitmesi gözlerimi kızıldeniz'e çevirmeye yetiyor.İşte sen geldin,göçtün Aşk.

Ehh,işte yavaşca parçalara ayrılıorum gözlerim görmesi gerekenleri değil görmek istediği şeyleri görür oldu fark edemiyorum taşıyamıorum ve her geçen gün kayboluorum ve sanki bir girdap gibi sanki etrafımdakileride içimde yok ediyorum Eyer dünya bana gülümsemesini bilseydi ben onu kucaklamaya hazırdım ve eyer sevdiğim gönül verdiğim herşey kıymetimi bilseydi canımdan bile vazgeçmeyi hazırdım ama ne dünya nede insanlar kıymet bilmediler o yüzden artık,yanlız olmak tanrıya değil bana mahsus...

"Ah sessiz aşk neler yazmış,öğren artık okumayı 

aşkın sırrına ermişler bilir gözleriyle duymayı"..

W.Shakespeare