Don't wanna See...

Canımın sıkılmasından sıkkınım,etrafımdaki insanlara nolur gitmeyin diye yalvaran gözlerden bakmaktan muzdaribim,yanlız kalmamak içime dönmemek için bişilere ihtiyaç duymaktan..Lafın başına başlarken arakasını unutmaktan,hiç bişey için yaşıomuş gibi yaşamaktan sırf yanlızlıktan geride kalan duygularımı anlarımı özlemekten duygusuz olmak için bu kadar çaba sarf ederken duygusuz olmamaktan gizlice herkez uyuduğunda sessizce içimden ağlarken,gözlerimden küçük sıcak ıslak gözyaşı damlaları dökmek,hayatımı alt üst eden şarkıyı defalarca dinlemek,

"Trespassers William-love is blindness" hergece yıldızlara bakıorum ama eskisi kadar mutlu olamıorum çünkü artık aradığım şey gökyuzunde değil içimde ruhumda kalbimde saklı,yanlızlığımdan en eski aşklarıma yalvarasım gelio ne olur dön diye onlar okadar kapımda ağlarken dönüp bakmadığım zamanlar aklıma gelio ama biliorum bu bi dönem mutluluğun en ince kısmını kaçırıorum daha tam yakalayamadım çünkü aslında ben zaten böle mutluyum ama daha henüz farkında değilim çünkü uzun süredir ilk defa hayatımda biri olmadan bir yaz geçiriorum ama yinede saçma sapan egosal ilişkiler yaşamaktansa yanlızlığımda geçirdiğim bu güzel yazın tadını cıkarırım çok daha iyi.

Bi anda yeniden gençleşmek istiyorum ama ondanda korkuorum artık karanlıktan bile korkuorum içimdeki yanlızlıktan çok cesaretsiz ve güvensizim hiç olmadığım kadar.Fakat beni üzen bu cesareti ve güveni etrafımdaki insanlardan alıyo olduğumu fark etmek oldu beni korkutan onlarla 1 ken 0 olmak aslında kendi başımadaykende 1 olamamak acıttı ama gerçekler acıdır iyikide acıdı artık 1 olma yolundayım ruhum.