Sessiz kalemim,sakin nefes alışverişlerim,derin ve ıssız bir yolculuk gibi sensizliğe bile bile sonunu göremeden uzatmak elimi parlak gelen ışıklara..
Senden ödünç aldığım bir kaç ışıltı sadece kendi etrafımı aydınlatmaya yettiler arkamı dönüp baktığımda dünyam hala anlamsızca karanlıktı,içimden giden insanların yönünde gelmek,gelenlerin yönünde gitmek istedim en derinden terz yüz edebilcekmişim gibi kendimi.Bulanık,çok daha bulanık artık binlerce doz morfini zorla damarımdan bastıra bastıra vermişler gibi hissediyorum,bazen görebildiğimi ama aslında hiç bi zaman göremediğimin farkına varıyorum ve sen bilirmisinki alışılmışlığın yeri zor dolar ve sen bilirmisinki geceler boyu dizlerinin üzerine çöküp ağlamak ne denli kanatıcıdır içini yaşarken ölmek misali,sustuğum ve konuşmadığım anlarda içinden gelen sesler seni rahatsız etmesin diye müziğin sesini sonuna kadar açmak yada avazın çıktığı kadar bağırmak yada ölene kadar içmek hayatına son noktayı koyamamanın başarısızlığı yüzde kaçtır sence..
Düşlüyorum düşlemeye çalıştıklarımı özlüyorum görmeye çalıştıklarımı ve sonunda farkediyorumki düşlediğim ve özlediğim ne biri nede kimse var tamamen boş olmanın ne kadar acı verici etrafndaki kimsenin tutunamayacak kadar güvensiz olduğu hissi gecelerce aklımda büyük bir soru işareti,seviyorum demek bile zar zor ağzımdan çıkarken nereye şimdi omuzlarımdaki yük beni ezerken nasıl doğrulmamı beklersinki içimi karartan cümleler bir okdr daha karanlık olan yüreğimi nası ifade ederimki birazını anlattımda bile karsımdaki insanın bunalmaması imkansız ve anlayabilmesi,görebilmesi ve beni geceleri en yüksekten düşerken sarılabilmesi..İstediğim tek şey ne istediğimi bile bilmekti şu hayatta ama ona hiç bi zaman sahip olamadım ölece olgunlaşıorum etrafımda koca koca binalar yükseliyo jenerasyon değişi ve ben içten içe sitemsiz solgun sayfalara saklı kalıorum mükkemmel olduğumu sölerlerken mükkemel olmadığımı kendi içimde bilmek ama bunun için savaş vermek umursamadan yaşadığımı hissetmek ama olan herşeyi umursamak ve beni hiç yanlız bırakmıcanı söleyen insanların bi anda hayatmdan gitmesi bazen annemi çok özlüorum neden gittiki acaba,gitmesin kimse ne olur,değişmesin ne olur,özlemiyim ne olur artık beynimle oyun oynanmasın birileri kurtarsın beni,demek istemiyorum "BEN ÖLMEDEN ÖNCE BİR SÜRÜ DOSTUM VARDI"...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder